തിരക്കിനിടയില്‍ അബു ആഹ്മെദ്‌ ആണ് ആ മനുഷ്യരൂപത്തെ എന്റെ മുന്നില്‍ കൊണ്ട് വന്നു തന്നത്
ചൂഫ് യാ നീല്‍..ലേഷ് രിധ് ആദ നഫര്‍ ( അനീല്‍ ഇയാള്‍ക്ക് എന്താ വേണ്ടതെന്നു നോക്ക് )
ഞാന്‍ ആരൂപത്തെ നോക്കി ; അയാള്‍ എന്നെയും . അറബികളുടെ മാതിരി കന്തുര ധരിച്ചത് കൊണ്ട് ഒറ്റ നോട്ടത്തില്‍ ആള്‍ ഏത് ദേശക്കാരന്‍ ആണെന്ന് തിരിച്ചറിയാന്‍ പറ്റുമായിരുന്നില്ല .. ഈ ഇടേയായി എയര്‍പോര്‍ട്ടില്‍ കാണുന്ന ആള്‍ക്കാരെ ദൂരെ നിന്നെ നോക്കി ആ വരുന്ന ആള്‍ ഏത് നാടുകാരന്‍ ആണെന്ന് പന്തയം വെക്കുക എന്നത് എന്റെയും കോയാക്ക യുടെയും ഇഷ്ട വിനോദങ്ങളില്‍ ഒന്നായത് കൊണ്ട് (നേരം പോക്കിന് അങ്ങിനെയും ഒരു കളി!!!!! ദേശങ്ങളെ ഭരണാധികാരികള്‍ പങ്കു വെക്കുന്നു: ഞങ്ങള്‍ ആ ജനതയെ തിരിച്ചറിയാന്‍ പന്തയം വെക്കുന്നു ) ഞാന്‍ ആദ്യം മനസ്സില്‍ അയാളെ ബംഗ്ലാദേശിന്റെ അതിര്‍ത്തിയില്‍ കൊണ്ട് വെച്ച് ചോദ്യം ബംഗാളിയില്‍ ആക്കി
"കീ ബന്ധു ഭായി " അയാള്‍ ഒരു നിമിഷം പകച്ചു പിന്നെ എന്നോടു ചോദിച്ചു
"ഇങ്ങള് മലയാളിയല്ലേ ".. എന്റെ കണക്കു തെറ്റി ..ഇന്ന് ഏതാവനെ ആണാവോ കണി കണ്ടത് രാവിലത്തെ ഫ്ലൈറ്റില്‍ വന്ന മൂന്നു പേരെ നോക്കി ഞങ്ങള്‍ പന്തയം വെച്ചു മൂന്നിലും കോയാക്ക ജയിച്ചു ഇപ്പോഴിതാ നാലാമത് ഒരെണ്ണം നേരെ മുന്നില്‍ വന്നു നിന്ന് തോല്‍പ്പിക്കുന്നു ഛെ ഏതായലും ഈര്‍ഷ്യ മുഖത്ത് കാണിക്കാതെ "അതെ "എന്ന് പറഞ്ഞു
"ഈ റിയാദില്‍ നിന്നുള്ള ഫ്ലൈറ്റ് എത്ര മണിക്കാ"
ഞാന്‍ ഷെഡ്യൂള്‍ സ്ക്രീനില്‍ നോക്കി അപ്പോഴാണ് ഞാനും അത് ശ്രദ്ധിച്ചത് റിയാദ് ഫ്ലൈറ്റ് മൂന്നു മണിക്കൂര്‍ ലേറ്റ് ആണ് .
"മൂന്നു മണിക്കൂര്‍ ലേറ്റ് ആ "ഞാന്‍ പറഞ്ഞു
"കെണിഞാല്ലോ പടച്ചോനെ "
'ഹും എന്ത് പറ്റി"
"ഏയ്‌ ഒന്നുമില്ല ഖഫീല്‍ റിയാദില്‍ നിന്നും വരുന്നുണ്ട് മൂപ്പരെ കൂട്ടാന്‍ വേണ്ടി വന്നതാ ഇനിയിപ്പോള്‍ പോയിട്ട് തിരിച്ചു വരിക എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ ബുദ്ധിമുട്ടാണല്ലോ "
എന്നാല്‍ പിന്നെ അവിടെയെങ്ങാനും പോയി സമയം കൊല്ലു മനുഷ്യന് വേറെ പണിയുണ്ട് എന്ന് പറയാന്‍ തോന്നിയതാ പക്ഷെ നാവടക്കി ഈ ഇടേയായി പണ്ടത്തെ പോലെ ദേഷ്യം ഒന്നും പെട്ടെന്ന് വരാറില്ല എന്തോ ഒരു പക്ഷെ ഈ അബു ആഹ്മെധിന്റെ കൂടെയുള്ള സഹവാസം എന്നെ അങ്ങിനെ ആക്കിത്തീര്‍ത്തു എന്ന് തോന്നുന്നു ..മൂപ്പരുടെ ഹദീസുംപറച്ചിലും സഹാബികളുടെ വീരകഥയും പിന്നെ റസൂലിന്റെ പേര് പറയുമ്പോഴേക്കും കണ്ണ് നിറഞ്ഞു ആയിരം സലാത്തിന്റെ രൂപത്തില്‍ ജലധാരകള്‍ പുറത്തേക്കു വരുന്നതും
കാണുമ്പോള്‍ കൂടെ ജീവിക്കുന്ന ഒരാള്‍ക്ക്‌ എങ്ങിനെ ദേഷ്യവും അമര്‍ഷവും ഒക്കെയായി ജീവിക്കാന്‍ പറ്റും
മാത്രമെല്ല ..ഈ അടുത്തു എന്നെ അറബി പഠിപ്പിക്കുക എന്നാ മഹധൌത്യവും അബു ആഹ്മെദ്‌ ഏറ്റെടുത്തു ഇരിക്കയാണ് .അതും ഈ മദീനയില്‍ വെച്ചു .
ഞാനെന്തെങ്കിലും പറയുന്നതിന് മുന്‍പ് തന്നെ അയാള്‍ കൌണ്ടെരിന്റെ മുന്നില്‍ നിന്നും നടന്നു ...നേരെ മുന്നിലുള്ള കസേരയില്‍ അമര്‍ന്നിരുന്നു
ഞാന്‍ വീണ്ടും യാത്രക്കാര്‍ പുറത്തിറങ്ങി വരുന്ന വഴിയിലേക്ക് കണ്ണയച്ചു ദമ്മാം ഫ്ലൈറ്റില്‍ വന്നവര്‍ മിക്കവാറും പുറതെക്കൊഴുകിയിരുന്നു..ഇനി മൂന്നു മണിക്കുള്ള റിയാദ് ഫ്ലൈറ്റ് മാത്രമേ ഉള്ളു . അത് വരെ പ്രതേകിച്ചു പണി ഒന്നും തന്നെ ഇല്ല ..ഒരു നിമിഷം.മനസ്സ് നാട്ടിലേക്കൊടി .ഇതാണ് ഈ മനസ്സിന്റെ വല്ലാത്ത കളി ഒരു നിമിഷം ജോലിയുടെ ഭാരം എങ്ങിനെയെങ്കിലും ഒന്ന് കുറഞ്ഞാല്‍ മതി ഉടനെ നാടിലെ ഭാരം എടുത്തു നെഞ്ചില്‍ കയറ്റി വെക്കും ..
ഞാനും കസേരയിലേക്ക് ചാഞ്ഞു സ്ഥിരം കലാപരിപാടിയായ പത്രവയനയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു ...പത്രം വായിക്കുമ്പോഴും അറിയാതെ കണ്ണുകള്‍ മുന്നില്‍ ഇരിക്കുന്ന ആ മനുഷ്യന്റെ മുഖത്തേക്ക് നീളുന്നുണ്ടായിരുന്നു
അയാള്‍ ഇടയ്ക്കൊന്നു ചിരിച്ചു ..ഞാനും
ഞാന്‍ വീണ്ടും വായന തുടര്‍ന്നു
പക്ഷെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ജഡ കാഴ്ചകള്‍ കാണുക എന്നതില്‍ അപ്പുറം മനസ്സില്‍ ഒന്നും കയറുന്നില്ല .വീണ്ടും അറിയാതെ അയാളിലേക്ക് തന്നെ ശ്രദ്ധ പോകുന്നു ...ഒന്നുകില്‍ ഇയാളെ ഇതിനു മുന്‍പ് ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ട്
ഈ മുഖം ഓര്‍മകളുടെ തണല്‍ മര ചോട്ടില്‍ ആരോ ഉപേക്ഷിച്ച ചോര കുഞ്ഞിനെ പോലെ .എന്നെ നോക്കി ദീനമായി കരയുന്നുണ്ടോ ?
ഞാന്‍ പത്രം മടക്കി വെച്ച് .മെല്ലെ അയാള്‍ ഇരുന്നിടതെക്ക് നടന്നു സാധാരണ ഞങ്ങള്‍ ഗള്‍ഫ്‌ കാരുടെ ആദ്യ ചോദ്യം അയാളുടെ മുന്നിലേക്ക്‌ എറിഞ്ഞു കൊടുത്തു
നിങ്ങള്‍ നാട്ടില്‍ എവിടെയാ..?
ഞാന്‍ തലശ്ശേരിയിലാ ..ഇങ്ങള്
ഇതും ഞങ്ങള്‍ ഗള്‍ഫുകാരുടെ ഉത്തരങ്ങളുടെ ഒരു പ്രത്യേകതയാണ് .നാടു ചോദിച്ചു ഉത്തരം പറയുന്ന ആള്‍ ഉത്തരതോടപ്പം മറ്റൊരു ചോദ്യം വച്ച് കെട്ടും ;
"ഞാന്‍ മാഹിയിലാ"
ആഹ മാഹിയിലോ ..എന്താ പേര്
"എന്റെ പേര് അനില്‍ "ഇക്കാന്റെ പേര്
"അനില്‍ എന്നോ അതോ അനീസ്‌ എന്നോ "
അല്ല അനില്‍ തന്നെ
"അപ്പൊ ഇങ്ങള് ".....ഞാന്‍ വെറുതെ പോയി തലവെച്ചു കൊടുത്തോ എന്നൊരു സംശയം തോന്നുപോഴേക്കും മൂപ്പര്‍ തുടര്‍ന്നു "അല്ല വേറൊന്നും തോന്നരുത് .ഇവിടെ .മദീനയില്‍ .നിങ്ങള്‍ക്കൊക്കെ വരാന്‍ പറ്റുമോ
ഇത്രയും കാലത്തിനിടയ്ക്ക് ..ഹിന്ദുക്കള്‍ ആയി ഞാന്‍ വേറെ ഒരാളെയും അങ്ങിനെ ഇവിടെ കണ്ടിട്ടില്ല അത് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു പോയതാ .
നമ്മുക്ക് ഈ എയര്‍പോര്‍ട്ടില്‍ ജോലി ചെയ്യുന്നതിന് തടസ്സങ്ങള്‍ ഒന്നും ഇല്ല .മദീന നഗരത്തിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് പോകാന്‍ പാടില്ല എന്നെ ഉള്ളൂ .. ആട്ടെ അത് പോട്ടെ ഇക്കാന്റെ പേര് പറഞ്ഞില്ല
ഞമ്മളെ പേര് .മുഹമ്മെദ അലി ..നാട്ടിലൊക്കെ മമ്മാലി എന്നാണ് വിളിക്കാറ് ആടെ മോന്‍ മാഹിയില്‍ എവിടെയാ ?
ഞാന്‍ പള്ളൂരിലാണ് ;ഇക്കയോ?
സൈധാര്‍ പള്ളിയക്കടുതാ
ഇവിടെ വന്നിട്ട് ഒരു പാടു ആയോ ?
എന്റെ ചോദ്യത്തിനു ഒരു ദീര്‍ഘ നിശ്വാസം നാസരന്ദ്രങ്ങളുടെ എല്ലാ വേലികളെയും തകര്‍ത്തു വായുവില്‍ വിലയം പ്രാപിക്കുന്നതിന്റെ അലയൊലികള്‍ എനിക്ക് കേള്‍ക്കാമായിരുന്നു
"ഇവിടെ വന്നിട്ടിപ്പോള്‍ എട്ടു വര്ഷം ആകുന്നു "
ഈ അടുത്തെങ്ങാന്‍ നാട്ടില്‍ പോയിരുന്നോ ഇക്ക ?
ഇവിടെ വന്നിട്ട് ഇതുവരെ പോയിട്ടില്ല
എട്ടു വര്‍ഷമായിട്ടും ...ഇതു വരെ നാട്ടില്‍ പോയിട്ടില്ലേ ? രണ്ടു വര്‍ഷത്തില്‍ ഒരിക്കല്‍ നാട്ടില്‍ പോയാലും മതിവരാതെ ഹുണ്ടി ഫോണും ..പിന്നെ വെള്ളിയാഴ്ച ഫോണും ..ഒക്കെയായി കാലം കഴിക്കുന്ന എന്നില്‍ എട്ടുവര്‍ഷമയിട്ടും നാട് കാണാത്ത ഒരാള്‍ എല്ലാ കാഴ്ചയ്ക്കും അപ്പുറത്തുള്ള പ്രഹേളിക തന്നെയായി പടരുകയായിരുന്നു ...
പിന്നെ ഇക്ക പറയുകയായിരുന്നില്ല കരയുകയായിരുന്നു ...ഞാനിവിടെ വരുമ്പോള്‍ വീട്ടില്‍ കെട്ടിക്കാന്‍ പ്രായം ആയ പെങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു രണ്ടു മൂന്നു വര്‍ഷത്തെ അദ്ധ്വാനതാല്‍ അല്‍ഹം ദു ലില്ലഹ് അതങ്ങ് നടന്നു കിട്ടി ...
ഞാനിവിടെ വരുമ്പോഴേ മകള്‍ക്ക് പതിമൂന്നു വയസ്സ് ആയിരുന്നു .ഇപ്പോള്‍ അവള്‍ക്കു ഒരു നല്ല ബന്ധം ഒത്തു കിട്ടിയിട്ടുണ്ട് ..അത് നടത്താനുള്ള തത്ര പാടിലാ ...അത് കൂടി കഴിഞ്ഞിട്ട് വേണം നാടിലേക്ക് പോകാന്‍ ..
അല്ല ഇക്ക അപ്പോള്‍ നിങ്ങളുടെ ദാമ്പത്യം ..കഴിഞ്ഞ എട്ടു വര്‍ഷമായി കെട്ടിയ പെണ്ണ്‍ അവിടെ നിങ്ങളെ കാത്തിരിക്കുമ്പോള്‍ ..നിങ്ങള്‍ ഇവിടെ ഇരുന്നു ...കിട്ടുന്നത് അരിച്ചുവെച്ചു ..രക്തബന്തങ്ങള്‍ക്ക് മണിയറ ഒരുക്കുന്ന വിരോധ ആഭാസം ....?
എന്ത് ചെയ്യാനാ മോനെ അനീസേ .....നാട്ടില്‍ നിന്നും ഇവിടെ വരുമ്പോള്‍ അവിടെ എനിക്ക് വില്‍ക്കാന്‍ ഒരു ഏഴു സെന്റ്‌ ഭൂമി ഉണ്ടായിരുന്നു ...ഈ മരുഭൂമിയില്‍ നിന്ന് എന്ത് വിറ്റിട്ട ഞാന്‍ നാട്ടിലേക്ക് പോകേണ്ടത് ....?
എന്റെ സ്മൃതി തീരങ്ങളില്‍ ഉഷ്ണതാപം ആഞ്ഞടിക്കുന്നതും ..തലച്ചോറില്‍ ഒരു നേര്‍ത്ത രോദനം മെല്ലെ വളര്‍ന്നു ഒരു വന്യരോദനം ആയി ദിക്കുകള്‍ ഇല്ലാതെ അലയുകയും ചെയ്തതിനാല്‍ റിയാദ് ഫ്ലൈറ്റ് വന്നതോ ആരെങ്കിലും എന്നെ കടന്നു പോയതയോ എനിക്ക് കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല ..........
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ